ارغنون وصال
اي دل ملول تا چند ديوانه وار گريه
يار را به بر نيارد در شام تار گريه
سير بهار خواهي يا نو بهار خواهي
يخ را شكن سفر كن ني جويبار گريه
باارغنون جانت ساز وطن وطن زن
آندم كند زشادي ابر بهار گريه
شهباز وار بر پر سير شبانه بگذار
بگذار مرغ دارد تا بيشمار گريه
درياد رفته ياران پيوسته سوگواران
حيف است بند باشي با آيشار گريه
از دست درد غربت تا شامگاه هستي
درد را دوا پندار در شام تار گريه
بر ياد سرزميني ديوانگي هنر نيست
رو چاره اي بيانديش اي يار يار گريه
در بارگاه يزدان خدمت به خلق اولاست
گر پرسشيست آنست ني زار زار گريه
با پوزش اين سطر ها را بعد از اينكه غزل ارغنون جان را درسايت آريايي ديدم نوشتم.